چند سالی ست که فعالیت طراحان دوخت داخلی برای ایجاد مدهای لباس خصوصا برای بانوان شدت گرفته و هراز چندگاهی طرحی جدید از مانتو، روسری، و حتی چادر به جامعه متقاضی لباس ایرانی ارائه میشود.
با برپایی اولین نمایشگاههایی که با عنوان پوشاک ایرانی در کشور برگزار شد خیلی هامان از اینکه بالاخره برای واردات بی حد و حصر مدهای وارداتی رقیب داخلی پیدا شد مسرور شدیم. خاطرمان هست مانتوهای بلند با طرحهای سنتی ایرانی هرچند با عرضه اندک و البته با قیمت های آنچنانی، اما بالاخره وارد بازار شد و یکه تازی پوشاک با مدهای غیر وطنی را دچار خدشه کرد.
اما رفته رفته با رونق طرح های سنتی و جا باز کردن میان بانوان، متاسفانه شاهد آنیم که برخی عوامل بیکار نَنِشسته و اصرار دارند مدهای ایرانی اسلامی را که بنا بود دستاویز زنان این مرز و بوم برای داشتن حجاب کامل باشد تبدیل به وسیله ای برای خودنمایی و تبرج زنانه کنند!
با یک رصد و بررسی حداقلی از علل فعالیت گسترده رسانه ای در قالب شبکه های تلویزیونی خارجی جهت تبلیغ مدهای بهاره و تابستانه و..، پخش انواع سی دی های تصویری برای بستن انواع شال و روسری، ایجاد برندهای داخلی با طرحهای ایرانی اما پوشش غیراسلامی، میتوان به این نتیجه رسید که متضررین از حجاب، دنبال یک هدف اند:
حجاب کامل زن ایرانی به بهای استفاده از مدهای زیبا و بروز، آرام آرام به یک پوشش حداقلی مبدل شود!
در واقع لباسی که باید حافظ حریم عفاف بانوی مسلمان باشد، جای خودش را به ترکیبی از رنگهای شاد، مدل ها و نوع پوششی بدهد که بیشترین جلوه گری را در جامعه و در چشم بیننده داشته باشد.
پی نوشت:
آن روزی که رضاخانِ عشقِ فرنگ، در مسجد گوهرشاد دست به قتل عام صدها نفری از مسلمانان غیرتمند ایرانی میزد در خواب هم نمی دید دقیقا همان روز بشود برگی از تاریخ ماندگار این مرزو بوم و یادبودش بشود "روز بزرگداشت عفاف و حجاب" !
